เรื่องเสียว เดินทางไกล เลยแก้เครียดด้วยการกินน้ำควยดับเครียดเรื่องเสียวครั้งนี้เกิดขึ้นที่ระหว่างทางไปที่จังหวัดภูเก็ต ด้วยการเดินทางด้วยรถบัสจากจังหวัดนครสวรรค์ มันค่อนข้างไกล และใช้เวลาทั้งหมดเกือบ 24 ชั่วโมงด้วยซ้ำสำหรับการเดินทางครั้งนี้ มันเลยทำให้ทุกๆ ช่วงเวลาที่ต้องนั่งนิ่งๆ นั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่ายอย่างถึงที่สุดไพลิน หญิงสาวหน้าตาสระสวยทอดสายตามองไกลออกไปที่นอกหน้าต่าง รถคันนี้มีผู้โดยสารเพียง 7 คนเท่านั้น เพราะว่ามันไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยง และก็ไม่ใช่วันหยุดยาวด้วย เธอจึงมีแต่คำว่าเบื่อเต็มไปหมด จนกระทั่งตอนนั้นเอง มีชายคนหนึ่งยื่นขมคุกกี้มาให้เธอ ก่อนที่จะยิ้มแล้วเอ่ยว่า“กินนี่ก่อนนะครับ อีกไกลเลย กว่าจะถึงที่พักรถ น่าจะเบื่ออีกนาน”เธอพยักหน้ารับแล้วยิ้มอย่างเขินอาย ก่อนที่จะกล่าวขอบคุณเขาด้วยรอยยิ้ม แล้วแกะขนมกินอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนที่จะค่อยๆ หันไปคุยกับเขาที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง จนรู้สึกว่ามันเริ่มเป็นการสนทนาที่ถูกคอกันเหลือเกิน เธอเลยเป็นฝ่ายเอ่ยชวนเขามานั้นด้วยกัน เพราะว่าถ้าเธอจะไปนั่งกับเขาเองมันก็ดูน่าเกลียด ตั้งแต่ที่มีเพื่อนคุย ไพลินเองก็ไม่ได้รู้สึกเบื่อหน่ายอีกเลย ทั้งสองคุยไปเรื่อยๆ รถแล่นผ่านจังหวัดแล้วจังหวัดเล่า ก่อนที่ตกดึก เธอจะเผลอหลับไป แล้วค่อยๆ เอนกายพิงไหล่ของเขเอาไว้ในช่วงเวลาที่เธอหลับใหล เธอนั้นไม่รู้ตัวเลย ว่าตัวเองกำลังจะทำอะไรอยู่ จนกระทั่งเธอรู้สึกในความฝันว่าได้จับอะไรสักอย่าง พอตื่นมาเธอก็ต้องตกใจ เพราะว่ามือของเธอนั้นกำลังจับควยของเขาอยู่ แต่เขากลับกลับแบบไม่รู้เรื่องเลยทีเดียว นั่นทำให้เธอสะดุ้งตื่น ก่อนที่เขาจะสะดุ้งตามเธอมาติดๆ แล้วเมื่อพบว่าตัวเองกำลังควยแข็งอยู่ จึงบอกว่าจะไปนั่งที่เดิม เพราะว่ามันดูไม่ดีตอนนั้นเป็นเธอเองที่รั้งเขาเอาไว้ ก่อนจะบอกว่า เธอเป็นคนทำให้มันตื่นขึ้นมาเอง ไม่รู้ว่าทำไม จึงตื่นมาทั้งๆ ที่ยังจับอยู่แบบนั้น ทำเอาคนฟังนั้นยิ้มด้วยความเขินและอายไม่น้อย เพราะว่าเขาไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังโดนสัมผัส และไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าทำไมมันถึงแข็งขึ้นมาขนาดนี้“ให้ฉันช่วยเอาลงให้ไหมคะ ?” เธอถามแล้วก้มลงไปมองควยของเขาอีกครั้งหนึ่ง ชายหนุ่มมีท่าทีเหมือนจะต้องการและไม่ต้องการไปในตัว เพราะว่าเขาเป็นผู้ชาย อะไรต่างๆ ที่มันเกิดขึ้นอาจจะไม่ใช่เรื่องดี แต่ว่าตอนนี้มันไม่ทันแล้วจริงๆ มือของเธอเอื้อมลงไปคว้าลำควยของเขาก่อนที่จะเริ่มลูบไล้มันไปเรื่อยๆ จนมันเริ่มแข็งขึ้นมามากกว่าเดิม ทั้งสองพยายามมองไปรอบๆ ก่อนที่จะได้เห็นว่าผู้โดยสารคนอื่นๆ
