ที่โรงเรียนกวดวิชา ช่วงนี้แววห่างเหินกับเขามาก เพราะไม่มีเวลาแวะไปหา เขาที่บ้าน โทรศัพท์ ไลน์ ส่งข้อความไป ก็ไม่รับไม่เปิดอ่าน เขาเองก็ไม่โทร มาหาแววเลย แววก็ได้แต่เรียนกวดวิชาและก็อยู่บ้านรอเขาโทรติดต่อมาหาแวว จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาโทรมาหาแววที่บ้าน และนัดแววไปเจอที่หน้าโรงเรียนกวดวิชาที่แววเรียนอยู่ เขาจะมารับแววตอน 10 โมงเช้า และแววก็โดดเรียนไปกับเขา ในวันนั้นเขาไม่ได้ขับรถมาเอง มีคนขับรถมาด้วยอีกคนหนึ่ง เขาเปิดประตูให้แววขึ้นไปนั่งคู่กับเขาที่เบาะหลัง เขามองหน้าของแววแล้วจับมือแววไปวางที่เป้ากางเกงของเขา มือเขาก็ล้วงเข้ามาในอกเสื้อของแวว และบีบเคล้นคลึงนมทั้งสองเต้าของแวว เขาคงจะเงี่ยนน่าดูที่นานๆ จะเจอกันที แววจึงลูบคลึงแท่งจรวดของเขาจนแข็งเป็นลำตุงอยู่ในกางเกง เขาก็บีบขยำนมแววรุนแรงขึ้นเรื่อยๆไม่นานนักเขาก็เอามือข้างหนึ่งของเขา รูดซิบกางเกงออก แล้วงัดเอาท่อนควยของเขาออกมาชักรูดเบาๆ แล้วกระซิบบอกให้แววเอาปากดูดควยของเขา แววทำให้ เขาเพราะรถติดฟิล์มกรองแสงทึบมาก คนภายนอกไม่สามารถจะมองเห็นเราในรถได้ทั้งที่กลางวันแสกๆ เขาบอกแววว่าไม่ต้องอายคนขับรถหรอก แววก็เลยกล้าดูดท่อนควยให้เขาอย่างเต็มที่ ด้วยความที่แววรักเขามากนั่นเอง จึงยอมทำทุกอย่างให้เขามีความสุขด้วยความรัก แววดูดท่อนควยให้เขาไปก็คิดในใจว่าเขาคงจะเงี่ยนมากและเสียวมาก เพราะเขาบีบนมของแววรุนแรงมากและสู๊ดปากเบาๆ แล้วในที่สุดเขาก็พยุงตัวแววให้ลุกขึ้นนั่ง เขาจัดการเก็บท่อนควยเข้าที่ แววถึงเพิ่งจะรู้ว่ารถมาจอดอยู่ที่หน้าห้องในโรงแรมม่านรูดแล้ว เขาฉุดมือแววเข้าห้องทันที ปล่อย “นายชาญ” คนขับรถที่มาด้วยกันให้รออยู่ในรถ พอเข้ามาในห้องเขาก็ยืนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าแวว เขาถอดขางเกงเสื้อผ้าออกจนหมด แล้วเขาก็แอ่นท่อนควยยื่นเข้ามาตรงหน้าแวว แล้วอัดท่อนควยเขาเข้าใส่ในปากแวว แต่แววอมท่อนควยของเขาได้แค่หลวมๆ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองยั่วยวนเขาแล้วไม่นานเขาก็ประคองแววขึ้นเตียง ให้แววหมอบโก้งโค้งแอ่นสะโพกขึ้นสูง แล้วเขาก็ถอดกระโปรง พร้อมกับกางเกงในแววออกไปกองอยู่ที่พื้น เขาก้มหน้าลงมาที่ร่อง ปลายลิ้นตวัดแผล็บๆๆ กวาดไปมาจนตัวแววเสียวสุดๆ สูดปากซี๊ดซ๊าดอยู่หลายครั้ง ไม่นานท่อนควยของเขาก็อัดเข้ามาจนแน่นร่องของแวว เขากระแทกพั่บๆๆ จนแววเสียวสะท้าน ก้มหน้าฟุบลงกับท่อนแขนตัวเองอย่างเสียวสะใจ อยากจะให้เขาเย็ดมาตั้งหลายวันแล้ว เขากระแทกท่อนควยใส่รูหีแววประมาณ 10 นาทีแล้วเขาก็หยุด ดึงท่อนควยของเขาออกไป แววยังไปไม่ถึงไหน
