ก้มหน้าก้มตากินข้าวไป ใครหันไปมองอีก ครูจะเอาไม้จิ้มตาพวกเธอ” ผมพูดขู่เด็กๆของผมจากใจจริงเลยครับ ไม้ก็ถือเตรียมไว้แล้วด้วย พอกำหราบเด็กๆของผมเสร็จผมก็หันไปทางนุ่น ชี้ให้เพื่อนๆของเธอรู้ว่านุ่นทำอะไรลงไป พอนุ่นรู้ตัวเข้าก็รีบหุบขาแล้วหันหน้าหนีผมทันที ทั้งลูกเสือของผมและเนตรนารีเพื่อนของนุ่นหัวเราะกันใหญ่ ผมห้ามความคิดพวกเธอไม่ได้ ได้แต่หันมาปรามเด็กๆของผมเท่านั้น ผมอบรมเจ้าพวกจอมทะลึ่งทั้งหลายไปยกใหญ่ จะว่าไปก็รู้สึกเหมือนใส่อารมณ์หึงหวงเข้าไปนิดๆด้วยนะ
ผมไม่ได้เจอกับพวกของนุ่นอีกเลยจนถึงเย็น เพราะช่วงบ่ายเป็นการอบรมกลุ่มย่อยและโรงเรียนของเราก็ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม เดียวกัน พอได้พบกันนุ่นก็จะรีบเดินหนีหน้าผมไปทันที ตามมาด้วยพลพรรคของนุ่นที่คอยกระเซ้าเย้าแหย่เธอ เห็นแบบนั้นผมก็สงสารนุ่นอยู่เหมือนกัน แต่อีกใจนึงก็โล่งอก เพราะจนป่านนี้ก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะมีใครรู้เรื่องที่ผมทำกับนุ่นเมื่อช่วง เช้าเลย ผมได้แต่กำชับตัวเองว่าโชคดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เกิดเรื่องวุ่นวาย แต่ผมก็เตือนตัวเองแบบนั้นได้ไม่ถึงครึ่งวันครับ คืนวันนั้นก็เกิดเรื่องขึ้นอีกจนได้…ตกกลางคืนทางค่ายลูกเสือให้นักเรียนเข้านอนก่อนห้าทุ่ม ส่วนคุณครูที่เป็นผู้กำกับก็ต้องคอยดูแลความปลอยภัยให้กับนักเรียนทั้งคืน ก็ผลัดเปลี่ยนกันคนละ 3 ชั่วโมงน่ะครับ แล้วผมก็ได้ช่วงเที่ยงคืนถึงตีสาม ตำแหน่งที่ดูแลก็ระหว่างเต้นท์เนตรนารีกับลูกเสือพอดี (ก็ค่ายนี้มีทั้งชายหญิง เวลากางเต้นท์นอนใกล้ๆกันแบบนี้ มันก็ต้องมีผู้กำกับคอยดูแลหน่อย) ผมเตรียมเก้าอี้มานั่งตามตำแหน่งเหมือนวันแรก บรรยากาศตอนกลางคืนนั้นหนาวมาก ผมใส่ชุดค่อยข้างหนาเพื่อสู้กับความหนาวเย็นนั่น นั่งเฝ้าพรมแดนชายหญิงไปซักพักเต้นท์ของนุ่นก็มีปฏิกิริยา เหมือนกับมีคนลุกขึ้นมา ผมส่องไฟฉายไปทางนั้น ลุ้นว่าใครกำลังจะออกมา และแล้วก็เป็นนุ่นครับที่ออกมาจากเต้นท์ “ดึกแล้วนะ…นอนได้แล้ว” ผมบอกเธอเหมือนๆกับบอกลูกเสือคนอื่นๆที่ชอบตื่นขึ้นมากลางดึก แต่ในใจนั้นแสนจะดีใจที่มีโอกาสเจอกันเธออีกครั้ง “หนูจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ” ดูเธอยังงัวเงียเพราะเพิ่งจะตื่นนอนมา พูดจาก็ยังฟังไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ “แต่เพื่อนไม่ยอมตื่นไปกับหนูด้วย” ก็แน่ล่ะ…ใครอยากจะตื่นกลางดึกไปรอเพื่อนฉี่ทั้งๆที่ต้องเดินทางไกลทั้ง วันกันล่ะ และแถวนั้นก็ไม่มีผู้กำกับหญิงคนอื่นเลย(หลับหมดแล้ว) ผมจึงอาสาพานุ่นไปเองครับ เป็นไง…ดูเป็นสุภาพบุรุษดีใช่มั๊ยล่ะ
นุ่นใส่ชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีแดงๆ แบบที่ผู้หญิงชอบใส่ไปวิ่งจ๊อกกิ้งกันน่ะครับ ขาขาวๆของนุ่นแม้ในยามดึกที่ไม่ค่อยมีแสงไฟ มันก็ยังน่ามองอยู่ดี เธอค่อยๆเดินเข้ามาหาผม แต่ทันใดนั้นเอง เธอก็ไปสะดุดกับสายเต้นที่เขาขึงเอาไว้ แล้วถลาเข้ามาหาผม จังหวะมันกระทันหันมาก ผมก้มลงคว้าตัวเธอเอาไว้ได้ทัน ใบหน้าของนุ่นซบลงเหนือหน้าอกผม หน้าผากเธอก็ตรงกับปากผมพอดี บรรยากาศรอบๆข้างที่หนาวเย็นก็ดูจะเป็นใจ ผมประคองร่างของนุ่นที่ทั้งอ่อนนุ่มแล้วก็เบาหวิวสมกับชื่อของเธอ พร้อมกับฉวยโอกาสที่ไม่น่าจะมีบ่อยนัก จูบเธอที่หน้าผากจังๆไปหนึ่งที “เป็นอะไรรึเปล่า…” พร้อมกันนั้นก็เอ่ยปากถามเด็กสาว