เรื่องเสียว ทฤษฏีภาคปฏิบัติ..ครูโดนนักเรียนเปิดซิงดิฉันปล่อยความคิดล่องล่อยเรื่อยเปื่อยมาจนกระทั่งเดินมาบัน ไดชั้นที่ 2 ซึ่งอยู่ในช่วงลับตาคนพอดี ทันใดนั้นเองก็มีมือสาบๆยื่นมาจับก้นของดิฉันหลัง และอีกมือเหมือนจะจับมาที่ขอบกระโปรงและกระตุกขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้ ดิฉันตกใจมาก หันควับไปดู เห็นผู้ชายสองคน อยู่ที่ด้านหลังใส่หมวกไอ้โม่งทั้งคู่ กลิ่นสาบเหงื่อฉุนแตะจมูกจนเวียนหัว จากนั้นเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นรวดเร็วมากจนดิฉันไม่ทันได้ตั้งตัวเลย “คุณครูจะรีบไปไหนครับ…ทำไมถึงได้มาคนเดียวล่ะครับ…กลิ่นตัวของครูที่เพิ่ง อาบเสร็จใ
หม่ๆ หอมจังครับ… หอมจนพวกผมทนกันไม่ไหวเลยครับ” เสียงแหบๆ พ่นออกมาจากปากของไอ้โม่งที่ตัวใหญ่ ทำให้ดิฉันรู้ได้ในทันทีว่า เป็นเด็กนักเรียนที่เจอตรงกอต้นเข็มนั่นเอง แต่ตอนนี้มีแค่สองคน“นี่ เธอ…” ไม่ทันที่จะได้พูดอะไร สองคนนั่นก็โถมเข้าตัวเข้ามาหาดิฉัน คนตัวโตอ้อมมาด้านหลังเอามือขวาที่มีผ้าขนหนูหรือผ้าเช็ดหน้าก็ไม่ทราบ มาปิดปากของดิฉันไว้ไม่ให้ส่งเสียงได้ อีกมือหนึ่งก็อ้อมมารัดเอวของฉันไว้แน่น แต่ดิฉันก็ยังคงดิ้นสู้ต่อไปจนสุดฤทธิ์ “ได้ผล” ดิฉันนึกในใจ พยามดิ้นต่อไปเพราะคิดว่าต้องรอดแน่นอน แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น ไอ้เด็กอีกคนหนึ่งซึ่งรู้สึกว่าน่าจะเป็นหัวหน้า ที่คอยยืนคุมเชิงแต่แรก ส่งเสียงเรียกเด็กนักเรียนที่แอบรมคุมเชิงอยู่ชั้นล่างขึ้นมาสมทบ “เฮ้ย ไอ้แก้ว ไอ้บัติ มึงสองคนจับแขนครูคนสวยคน ละข้างยึดกับกำแพงไว้” ไอ้คนตัวโตหัวหน้าออกคำสั่งอย่างเฉียบขาด ขณะที่ไอ้คนตัวใหญ่สุดยังคงรัดแน่นอยู่ด้านหลัง ดิฉันทำอะไรไม่ถูกเลยขณะนั้น ร้องไม่ออก มีแต่น้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมา ดิฉันดิ้นไปสักพักก็เริ่มอ่อนแรง ไอ้ตัวใหญ่ได้โอกาสก็เลยหมุนตัวออกมาแล้วใช้ผ้าจับยัดใส่ปากดิฉันแทน อีกสองคนยกแขนดิฉันขึ้นไปขึงพรืดกับผนัง ไอ้คนตัวโตเปลี่ยนมาจับขาของดิฉันแทนแล้วตรึงชิดไว้กับพื้น แรงข้อมือ ของมันยังกับคีมเหล็ก กดข้อเท้าของดิฉันไว้ จนไม่สามารถมีแรงยกขึ้นได้ ดิฉันพยายามร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็มีแค่เพียงเสียงครืดๆ ในลำคอเท่านั้น ไอ้หัวหน้ามันก็ตรงมาที่ตัวดิฉัน แล้วก็พูดกับอีกสามคนนั่นว่า
“ให้กู เบิกร่อง คนครูคนสวยนี้ก่อนนะ แล้วพวกมึงค่อยตาม” ว่าแล้วมันก็นั่งยองๆ ลงให้พอดีหน้าของมันอยู่ตรงเอวพอดี ใช้มือของมันทั้งสองข้างรูดขึ้นไปตามเรียวขาวถลก กระโปรงขึ้นมาเหนือเอว เห็นเรียวขาขาวผ่องเป็นยองใยของคุณครูแพรพรรณคนสวย ใบหน้าของมันลอยอยู่ตรงบริเวณหน้าท้องน้อยพอดี ดวงตามันเหลือกจับจ้องอยู่แต่ตรงเนินโคกที่โหนกนูน เห็นขนรำไรเป็นกระเปาะน้อยที่เป็นของหวงที่สุดของดิฉันซึ่งเพิ่งก้าวผ่าน เข้ามาเป็นส
าวเต็มตัวได้ไม่นานนี
้เอง
