เท่านั้นครับ พอผมเข้ามา ก็กลายเป็นจุดเด่นทันทีเลย และเผอิญผมเป็นคนหน้าตาดีด้วยสิครับ หล่อเอาการเหมือนกัน แถมมีลักยิ้มอีกด้วย ผิวขาว รวยด้วย เรียกว่าครบสมบูรณ์แบบเลยล่ะครับ ผมมาทำงานที่นี่วันแรก ก็เกิดปัญหาเลยครับ พวกสาวๆ มารุมล้อมผม จนผมทำอะไรไม่ถูก ผมเป็นคนขี้อายด้วยสิครับ สาวๆ มาคุยด้วยหลายคน ผมไม่ค่อยกล้าคุยเท่าไหร่ เหนียมอายอย่างเดียว พวกเธอๆ ทั้งหลาย ก็จะแซวต่างๆ นานา จนผู้จัดการต้องมาไล่พวกเธอให้ไปทำงานกัน ที่ทำงานผมมีแต่สาวๆ สวยๆ ทั้งนั้นเลยครับ ผิวก็ขาวหุ่นก็ดี บางครั้งผมก็แอบมอง ก็พวกเธอใส่กระโปรงสั้นกันเหลือเกิน เหมือนกับจะแข่งกันอวดเสียด้วย จะลุกจะนั่งก็ไม่ค่อยระวังกันเลยเวลาก้มทีเห็นเกือบถึง ง่ามก้นเลยครับ และเวลาพวกเธอเผลอผมก็จะลงมองเห็นกางเกงในทุกที แถมบางคนยังใจถึง ใส่กางเกงในตัวจิ๋วที่มันเป็นสายเล็กๆ เข้าไปอยู่ในง่ามก้นอีกด้วย เห็นแล้วท่อนเนื้อผมมันแข็งปั๋งขึ้นมาทันที ผมต้องนั่งข่มใจเก็บอาการเอาไว้ เดี๋ยวพวกเธอรู้ผมก็อายแย่สิครับ บางครั้งทน ไม่ไหวเข้าจริงๆ ผมก็ต้องแอบไปเข้าห้องน้ำจัดการซะหนึ่งที เพื่อผ่อนคลายลงบ้าง ในจำนวนสาวๆ ในที่ทำงานผม คนที่ชอบผมจริงจังมีอยู่คนหนึ่ง เธอชื่อ “ฝน” ทำอยู่คนละแผนกกัน ดูเธอจะคอยสนใจผมตลอด ชวนผมไปกินข้าว ให้ผมไปส่งเธอที่บ้าน เธอจะแอบมองผมตลอด จนผมเองก็เริ่มชอบเธอเข้าแล้วสิครับ ฝนเป็นคนเรียบง่าย สบายๆ เป็นกันเองดี ไม่เหมือนคนอื่น ที่เอาแต่แต่งตัวโป๊อวดโชว์ส่วนสัด แบบนี้ผมชอบดูเป็นอาหารตาอย่างเดียวครับ แต่ถ้าจะให้มาเป็นแฟนคงไม่เอา ผมกับฝนเริ่มคบกันอย่างเปิดเผย จนใครๆ รู้ว่าเราเป็นแฟนกัน ก็มีบางคนอิจฉาเรา บางคนก็ยินดีด้วย จะมีที่ไม่ค่อยชอบมากหน่อยก็คือผู้จัดการนั่นเองครับ ผู้จัดการจะบอกผมเสมอว่าไม่ชอบให้คนที่ทำงานเดียวกันแต่งงานกัน เพราะจะทำให้งานเสียได้
