ตื่นนานแล้วเหรอเมื่อกี๊พี่ไปหาเธอที่บ้านเห็นว่ายังหลับอยู่” “ครับพี่ เมื่อคืนกินยาแก้ไข้เลยตื่นสายเลย” “อ้าว.. เรื่องเสียว แอบดูจนเป็นเรื่องผมชื่อบอยครับ เป็นคนทางภาคอีสานก็อย่างว่าครับขึ้นชื่ออีสานมันก็ต้องแห้งแล้งเป็นเรื่องธรรมดา ผู้คนหนีออกจากถิ่นกำเนิดไปตายเอาดาบหน้าผมก็เป็นอีกคนครับที่หนีออกจากบ้านเกิดออกมาเพื่อปากท้องของตัวเองและครอบครัว ผมย้ายออกมาจากถิ่นมาตั้งหลักที่นนทบุรี มาเช่าบ้านอยู่กับพี่ชายก็เลยยึดอาชีพขายของตามตลาดนัดต่างๆ มันก็เป็นอาชีพที่พอจะเลี้ยงตัวรอดบ้านที่ผมมาเช่าอยู่นั้นมันเป็นบ้านเล็กๆ ติดๆ กันเรียกว่าเอื้อมมือก็ถึงกันแล้ว เรื่องของเรื่องมันก็อยู่ตรงนี้แหละครับบ้านที่ผมเช่าอยู่มันอยู่ติดกับบ้านที่แม่ม่ายมาเช่าอยู่ก่อนหน้านี้แล้วเธอไม่มีลูก ผัวตายมาหลายปีแล้วก็ไม่ยอมแต่งงานใหม่เธอมีอาชีพค้าขายเหมือนกันกับผม เธอชื่อเล็ก พี่เล็กคนนี้เป็นคนสวยมากครับรูปร่างก็ดี ผิวขาว เต้านมใหญ่ บั้นท้ายกลมกลึงเหมือนกับสาวๆแต่ที่ผมประทับใจพี่เล็กคนนี้มากเป็นพิเศษก็ตรงที่พี่เล็กมักชอบที่จะใส่เสื้อยืดที่พอดีกับตัวเสมอผมเห็นทีไรกลัวว่าเสื้อมันจะขาดเหลือเกินครับ ก็จะอะไรล่ะครับก็เต้านมคู่งามคู่นั้นสิครับ พี่เล็กใส่ทีไรผมมักแอบมองเสมอเนินสวาทที่มันติดอยู่ที่หว่างขาพี่เล็กมันก็ไม่เล็กเหมือนชื่อเลยครับมันเหมือนเอาอะไรสักอย่างที่มันเป็นก้อนไปใส่ที่ตรงนั้นมันโหนกมันนูนอวบเด่นเป็นสง่า มันน่าแปลกมากครับคนอื่นที่เขาใส่กันมันจะใส่เสื้อที่ตัวใหญ่ปิดเอาไว้ตรงที่หว่างขาแต่พี่เล็กแกไม่อย่างนั้นครับ ไม่เคยเอาเสื้อมาปิดเลยครับมักจะปล่อยหราอวดสายตาเพศตรงข้ามเสมอ ยิ่งเป็นเพศเดียวกันไม่ต้องพูดถึงเลยค้อนตากลับแล้วกลับอีก คงจะไม่มี เหมือนพี่เล็กเลยอิจฉากันทั้งซอยแต่พี่เล็กแกก็ไม่สนใจใครทั้งนั้น คงคิดว่ามีของดีเอาไว้ต้องอวดส่วนผมก็คอยแอบมอง อย่างเดียวเท่านั้นเคยคิดเอาไว้อยู่เหมือนกันครับว่าถ้ามีโอกาสต้องขอดูของจริงให้เป็นบุญตาสักครั้งครับยิ่งบ้านติดกันอย่างนี้ต้องหาทางแอบดูให้ได้ ผมเกือบลืมบอกไปครับว่าพี่เล็กแกไม่ได้อยู่คนเดียวเท่านั้น พี่เล็กแกมีหมาตัวโปรดอยู่ตัวหนึ่งครับ พี่เล็กแกรักตัวนี้มากเลย พี่เล็กแกคงเหงาก็คงเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเลี้ยงเอาไว้เป็นเพื่อนกัน———————–และ แล้ววันที่ฟ้าประทานก็มาถึง มันเป็นแบบที่ผมเองก็ไม่รู้ตัวเลยครับวันนั้นผมรู้สึกไม่สบายเลยต้องหยุดขายของ ให้พี่ออกขายคนเดียวกว่าที่พี่ผมจะกลับมาก็เกือบสี่ทุ่มกว่าผมกินยาแล้วก็นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็เกือบสองทุ่มเข้าไปแล้ว ตื่นมามันก็ค่อยหายไม่สบายหน่อยลุกขึ้นจะเดินไปเปิดไฟ แต่แล้วผมก็ต้องชะงักมือเอาไว้เมื่อผมได้ยินเสียงครวญครางของหมาที่พี่เล็กเลี้ยงเอาไว้ด้วยความสงสัยผมเปิดหน้าต่างออก แล้วผมก็ต้องยืนตัวแข็งทื่อ เลยครับหน้าต่างที่บ้านของพี่เล็กที่เปิดแง้มอยู่มันทำให้ผมพอที่จะมองเห็นภาพที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นพี่เล็กนุ่งผ้าถุงกระโจมอกนั่งอยู่โดยมีหมาที่พี่เล็กเลี้ยงเอาไว้นอนหงายตรงนั้นผมเห็นมือข้างหนึ่งของพี่เล็กขยับไปขยับมาผมมองไม่เห็นเพราะขอบหน้าต่างมันบังอยู่ ผมรีบเอาเก้าอี้มาตั้งแล้วปีนขึ้นมองผมแทบไม่ชื่อสายตาตัวเองเลยครับพี่เล็กจับไอ้หนูของหมารูดกระทอกไปมาจนมันโผล่ออกมาสีแดงยาวเกือบคืบบางครั้งก็ก้มหน้าลงไปจูบที่ปากหมา มือก็รูดกระทอกไปมาอย่างต่อเนื่องแล้วพี่เล็กก็ลุกขึ้นดึงผ้าถุงออก ก้าวขาขึ้นคร่อมหมาแล้วค่อยๆหย่อนบั้นท้ายลง เอามือจับไอ้หนูของหมามาจ่อที่ร่องเสียวแล้วกดบั้นท้ายลงผมเห็นมันค่อยๆ จมหายลงในร่องเสียว แล้วพี่เล็กก็โยกขึ้นโยกลงบางครั้งก็บดส่ายบั้นท้ายวน แล้วพี่เล็กก็เปลี่ยนท่ามาเป็นท่าคลานหมาที่พี่เล็กเลี้ยงไว้มันก็ช่างเป็นหมาที่รู้ใจเหลือเกินโดดขึ้นเอาขาหน้าพาดที่หลังพี่เล็ก แล้วมันก็เด้งบั้นท้ายซอยถี่ยิบทีนี้ทั้งคนทั้งหมาก็ครางแข่งกัน ครู่เดียวเท่านั้นพี่เล็กก็สะดุ้งตัวเกร็งสั่นล้มตัวลงนอนแล้วพี่เล็กก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าห้องไป ผมนึกไม่ถึงจริงๆเลยครับว่าพี่เล็กแกจะเล่นเสียว กับหมาที่แกเลี้ยงเอาไว้ผมว่าพี่เล็กแกคงหงี่มาก เพราะห่างจากผัวมานานเงี่ยนอยากให้ท่อนทวนมาควานในร่องเสียวแน่ๆ ตั้งแต่เกิดมาก็ครั้งนี้เป็นครั้ง แรกเลยครับที่เห็นแบบนี้มันไม่ใช่แต่พี่เล็กเท่านั้นครับที่เสียว ผมก็เริ่มเสียวเหมือนกันนึกอิจฉาหมาเหลือเกินครับ มันเกิดมาโชคดีกว่าผมหลายเท่านักมันเกิดมาก็มีคนเลี้ยงไม่ต้องมาทำงาน ไม่ต้องต่อสู้แถมเจ้านายยังให้มันเล่นเสียวอีกตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยที่จะได้ลิ้มชิมรสผู้หญิงเลยครับเมื่อไหร่ฟ้าจะเมตตาปรานี ให้ได้ลิ้มชิมรสพี่เล็กสักที ผมอยากจะรู้จริงๆครับว่าไปอุ่นจากเต้ามันเป็นอย่างไรกัน พี่เล็กเดินหายไปนานแล้วคงจะไม่กลับมาอีกแล้ว ผมลงจากเก้าอี้นั่งคิดวางแผนเอาก็เอาวะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่างมันขออย่างเดียวเท่านั้นขอฟันพี่เล็กสักครั้งทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่เคยลองเรื่องผู้หญิงคิดไปคิดมานี่ผมสงสัยเป็นบ้าไปแล้วแน่นอนเลยครับ มันจะเป็นไปได้ยังไงกันไม่มีทางแน่ๆ พอเช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเลยครับผมรู้สึกว่าเช้านี้มันเป็นเช้าที่แปลกยังไงก็บอกไม่ถูกครับรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ยังไงก็ไม่รู้ครับ “เป็นไงบ้าง หายดีหรือยังล่ะวันนี้ออกขายของไหวหรือเปล่า” “สงสัยไม่ไหว ขอหยุดอีกวันนะ” “เออ..ตามใจอย่าลืมกินยาล่ะ” “แล้ววันนี้ขายที่เดิมหรือเปล่า”
