เงี่ยนหรอ? แต่ก็ไม่ได้พูดเรื่องเล่นชู้แต่อย่างใด สิ่งที่น้องผมตอบมา มันทำให้ผมเจ็บยิ่งกว่าเดิม มันบอกว่ามันรักเมียคนนี้มาก ยอมทำทุกอย่างจริงๆ ผมรู้เลยว่าถ้าปล่อยให้น้องผมมันรู้เองทีหลังจะไม่ดีแน่ๆ เพราะไอ้วิทมันเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ มันเคยคิดจะฆ่าตัวตายตอน ม.ปลาย เพราะอกหักมาแล้ว ซึ่งตอนนั้นผมก็ช่วยมันไว้ และตอนนี้ผมก็จะช่วยมันอีกกลายเป็นว่าช่วงนั้นผมต้องทั้งหางานทำ ไปสมัครงาน และยังต้องค่อยจับตาเปิ้ลกับเก่ง รวมถึงหาแผนมาแก้เผ็ดทั้งสองคน ผมว่างมากจนสะกดรอยตามพวกนี้ได้ ก็งงเหมือนกัน คิดว่าจบงานนี้คงไปหางานทำเป็นนักสืบสมัครเล่นดีกว่า เท่าที่ผมสังเกต หญิงแฟนเก่งนั้นไม่ได้รู้เรื่องที่ผัวตัวเองแอบไปเล่นชู้กับเปิ้ลแต่อย่างใด เป็นแม่บ้านแม่เรือนไม่น่าจะมาคบกับไอ้เหี้ยนี้ได้เลย ส่วนน้องผมก็ทำงานงกๆ บางทีหายไปต่างจังหวัดสามสี่วัน หาซื้อที่ดินกะปลูกบ้านทำให้เช่า ตั้งใจทำมาหากินดี บางวันผมไปสมัครงานกลับมาเร็วกว่าปกติ ซื่งความจริงผมจงใจบอกว่าจะกลับดึกๆ ก็จะได้เห็นอะไรดีๆตลอดเช่นวันที่ช่างจะมาล้างแอร์ที่บ้านและก็เป็นวันหยุดเปิ้ล เปิ้ลเลยอาสาเฝ้างานให้ ผมแอบกลับบ้านเร็ว พอกลับมาเห็นรถพนักงานจอดอยู่หน้าบ้าน เลยแอบเข้าบ้านไปเงียบๆ พอเข้าไปก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ที่ชั้นสอง ผมค่อยๆย่องขึ้นไป เห็นไอ้เก่ง…มึงอีกแล้วกำลังถอดเสื้อผ้าออก แสดงว่าผมมาทันตั้งแต่เริ่ม ส่วนเปิ้ลกำลังนั้งอยู่ริมเตียง ดูดควยพนักงานล้างแอร์ ที่ผมรู้ทีหลังว่ามันชื่อ”ต้น” เป็นเพื่อนไอ้เก่ง และก็จะนัดกันมารุมเย็ดเปิ้ลทุกครั้ง ที่ต้องมาล้างแอร์ หรือบางทีถ้าพวกมันเงี่ยนกันมาก ก็จะโทรเรียกอีเปิ้ลไปบำเรอควยพวกมัน เรียกว่าเงี่ยนแต่ไม่อยากเสียตังค์ซื้อกระหรี่ เลยมาใช้บริการเมียน้องผมทั้งสามคนกำลังทำกันอยู่ โดยไม่สนใจที่จะปิดประตู คงคิดว่าไม่มีใครมาเห็นแน่ๆ ผมแอบดูอยู่ตรงซอกประตู เห็นร่างเปิ้ลขาวอร่ามกำลังนั่งดูดลำควยของทั้งสองคนอยู่ แบบว่าสลับกันดูดจนแก้มตอบ ส่วนไอ้เก่งกับไอ้ต้นก็ร้องครางระงม มือพวกมันก็ขย้ำนมเปิ้ลจนปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว
“คิดถึงพี่ต้นจัง อยากโดนของพี่บ่อยๆ”
“จ้า ถ้าน้องเปิ้ลอยากมากๆ ก็โทรหาพี่ได้เลย ควยพี่ว่างเสมอ” ต้นพูดตอบพร้อมกระทุ้งควยตัวเองเข้าปากเปิ้ลเบาๆ
“อ้าวเปิ้ล ลืมผัวคนนี้แล้วหรอ ผัวเก่งนะ” ไอ้เก่งทักทวง
“จ้า พี่เก่ง เปิ้ลไม่ลืมหรอก ไม่งั้นไม่โทรตามให้มาตอนนี้หรอก เปิ้ลชอบโดนรุมนะ ”
“เปิ้ลนี้ร่านดีจริงๆนะ สงสัยควยผัวของเปิ้ลคงไม่พอใช่ไหม?
