//////////////////////////////////////////////////
“นี่หวาน…..จานนี้เอาเข้าตู้กับข้าวเก็บไว้ให้พี่กิน ตอนเย็นด้วยนะ”
“กว่าคุณเนยกลับมาก็ดึก..หวานกลัวว่ารสชาติมันจะเสียค่ะ”
“พี่ว่าไม่เสียหรอกจ๊ะ”
เธอพูดพร้อมอมยิ้ม
“ทำไมหรอค่ะ”
“ก้อเธอทำอร่อย ซิจ๊ะ”
“งั้น ถ้าคุณเนยชอบ ก้อกินให้หมดด้วยนะค่ะ”
“บ้าหรอ…ชั้นก้ออ้วนพอดี”
เนย พูดคุยกับหวานเสร็จก็พลันเหลือบมองนาฬิกาของตัวเอง
“ว๊าย….สายแล้วๆ…คุยกับเธอเพลินชั้นสายแล้ว”
“ไปก่อนนะจ๊ะ……หวานเปิดประตูด้วยจ๊ะ”
“ค่ะ ขับดีๆนะค่ะ”
เนย รีบคว้ากระเป๋าเอกสารต่างๆไว้ใส่ในรถ เฟอร์รารี่สีแดง ปิดประตูแล้วก็สตาร์ทเครื่องค่อยๆขับรถคันงามของสามี ออกไป
//////////////////////////////////////////////////
ณ.ออฟฟิตใจกลางเมืองริมถนนสาธร
“เฮ้ย…..ไอ้หมาย..เมื่อคืนมึงบอกให้กูรอที่เซเว่นตอน4ทุ่ม…แล้วมึงเสือกทำไมไม่มาวะ”
จำรูณน์ ยามของบริษัทกำลังคุยออกรส กับ ยาม สมหมาย
“อ้อ…….ก้อกูไปยืนรอแล้ว….เซเว่น…ที่กูไปรอมันปิด4ทุ่ม….กูเลยกลับ”
“เซเว่น…….บ้านพ่อ!มึงสิมี…..ปิดด้วยหรอ มึงไม่ได้ไปรอ….ก้อบอกมาเลย….แหม…ปิด4ทุ่ม”
“ไอ้ห่า!…….ก้อกูไปรอมา…มันปิดหนิ”
“แล้วทำไมกู…..ไปถึงแล้ว…ไม่เห็นมันปิดวะ”
“อ้าว…แล้วมึงไปรอ…เซเว่น….ไหนวะ”
“นนฯ…..แล้วมึงละ”
“งามวงค์วาน….หวะ”
“ฮ่วย…..”
หลังจากที่คุยกันพอรู้เรื่องของยาม ทันใดนั้นทั้ง2 ก้อหันไปเห็นรถเฟอร์รารี่สีแดง ขับเข้ามาแล้วกำลังจอดเข้าซอง จำรูณน์กับสมหมาย ก้อรีบไปช่วยเคลียทางให้ จนรถจอดสนิท และเสียงเครื่องยนต์ดับลงสักพัก เนย ก็ก้าวลงจากรถ
“ขอบใจจ๊ะ…..”
พูดพลางยิ้มอย่างขอบคุณ
ทั้งสมหมาย และจำรูณน์ ต่างยืนจ้องมองเบื้องหลังของเธอกำลังเดินไปขึ้นลิฟท์จนลับหายไป
“ทีอย่างนี้….ไวนะมึง…..”
จำรูณน์ พูดเหน็บแนม สมหมาย
“มึงก้อเหมือนกันแหละ….เมื่อกี้กูเห็นวิ่งเลย”
“แต่เธอแม่งสวยหวะ…..น่ารักไปหมด…”
“เสียดาย…คุณเทพ….เนอะ….ที่ไม่ได้อยู่ล่อ….เป็นกู…จะล่อทั้งเช้ายันทั้งเย็นเลย…”
“อย่างมึงหรอไอ้รูณน์…….โน้น…อย่างมึงต้องไปสนามหลวง…โว๊ย..”
สมหมาย พูดแดกดัน
“ควย…ไอ้เหี้ย”
//////////////////////////////////////////////////
เนย เธอจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยเพอร์เฟกส์ ชายใดได้เห็นเธอทุกคนก็อยากที่จะสัมผัสในตัวเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเคยผ่านสามีมาแล้วกับ คุณอัศวเทพ แต่ก็ยังมีรูปร่างที่เซ็กส์ซี่ เพราะหลังจากที่อยู่กินกับ คุณอัศวเทพ ได้แค่เพียง2เดือน เขาก็ต้องหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย จนแม้กระทั้งผ่านไป 2 ปี เธอก็ไม่เคยคิดที่จะมีชายคนใหม่เลย เพราะเธอยังเชื่อว่าสามีของเธอจะกลับมา ทำให้รูปร่างของเธอยังคงสวยและเปร่งปรั่งอยู่ตลอดเวลา ซึ่งดูแล้วยังเหมือนสาวบริสุทธ์อยู่
หลังจากที่จอดรถเสร็จแล้วเธอก็ขึ้นลิฟท์ไปยังชั้น42ซึ่งเป็นออฟฟิสของเธอ และขณะที่เธอกำลังอยู่ภายในลิฟคนเดียว ก็มีเสียงโทรศัพท์ มือถือดังขึ้น
“ตื๊ดๆ….ตื๊ดๆ….ตื๊ดๆ”
เธอล้วงกระเป๋าสะพาย หยิบโทรศัพท์ มือถือขึ้นมาดูแล้วก็แปลกใจ เพราะเบอร์โทรฯที่โชว์อยู่เป็นเบอร์ไม่รู้จักและไม่เคยเมมไว้
“ของใครนะ….”
พูดพูดลอยออกมาแล้วก็กดรับสาย
“สวัสดีค่ะ…..”
“เอ่อ…สวัสดีครับ…คุณแอนใช่ไหมครับ”
น้ำเสียงที่สุภาพ และนุ่มนวลทางปลายสาย ซึ่งเนย ฟังแล้วทำให้หยุดนิ่งไปสักครู่
“เอ่อ……ไม่ใช่ค่ะ….ต้องการพูดกับใครค่ะ…”
“แอน….ครับ…”
“ไม่มีชื่อนี้ค่ะ…คุณโทรผิดแล้วค่ะ”
“เหรอครับ…อ้าว..แล้วไม่ทราบนั่นใครพูดอยู่ครับ”
“แล้วคุณจะโทรเบอร์อะไรค่ะ”
“ครับ…01-478-9416 ครับ”
“ไม่ใช่ค่ะ….คุณโทรผิดแล้วค่ะ”
“เอ่อ….งั้นผมคงโทรผิดแล้วมั้งครับ”
“ใช่ค่ะ…คุณโทรผิด”
“ฮะๆ…ขอโทษด้วยครับ”
เขาตอบกลับพร้อมหัวเราะเขินๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ”
เธอตอบกลับพร้อมกับยิ้มไป
หลังจากที่วางสายโทร ศัพท์แล้ว ลิฟท์ ก็ถึงชั้นที่42พอดี ทันทีที่เธอรีบเดินออกมาจาก ลิฟท์ ก็ต้องชนกับชายหนุ่มหน้า ลิฟท์ พอดี เพราะเขาเป็นชายที่รูปร่างสูงใหญ่จึงทำให้เธอถึงกับ เซไปข้างหลัง และก่อนที่ร่างของเธอจะล้มลงไปกับพื้น ชายดังกล่าวก็คว้าสองมือกอดไว้ที่ใต้เอวได้ยังทันท่วงที
“ผมขอโทษครับ….ไม่ทราบเป็นไรไหมครับ”
เนย ตกตลึงจนร่างกายหยุดนิ่งในชั่วขณะ เพราะชายที่รูปร่างสูงใหญ่กับมีใบหน้าตาที่หล่อและคมเข้มคนนี้
