แล้วศักดิ์ล่ะ?”
“ผมเห็นศักดฺ์เขาหายเข้ามา ก็เลยตามมาดูเพราะห่วงพี่กับติ๊ก ทีนี้กลับมาเป็นว่าเขาแอบมาเย็ดกับพี่ ผมก็เลยอยากเย็ดมั่ง..อุ๊ย..เจ็บพี่”
เพียวถึงกับสะดุ้ง เพราะสาวใหญ่จิกเล็บหยิกเข้าที่ต้นแขน
“ดีนี่..เห็นพี่เป็นของสาธารณะหรือไงกัน?”
“ผมเย็ดไม่อร่อยเหมือนศักดิ์ ผมก็ต้องขอโทษพี่ด้วย”
เพียวแกล้งว่า แล้วก็ทำท่าจะขยับตัวลุกขึ้น แต่ก็กลับถูกสาวใหญ่โอบมือกอดไว้
“ใจน้อยจัง…เธอรู้มั้ยเพียว พี่เหงา ถ้าเพียวสงสารพี่ แอบมานอนกับพี่ทุกคืนได้ไหม?”
หล่อนว่าแล้วก็จูบแก้มเขา
“แล้วเทอดศักดิ์ล่ะครับพี่ เขาไม่เข้าใจผิดหรือครับ?”
“ไม่หรอก พี่ตะให้เขามาตอนหัวค่ำ…ส่วนเธอก็รอบดึกตลอดคืน เป็นไง?”
หล่อนว่าแล้วก็ล้วงมือบีบพวงกระโปกของเพียวเบาๆ ส่วนปากก็ดูดปากเขาแน่น มันเริ่มเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง สำหรับหนุ่มอ่อนหัด ควยที่หดจู๋แทนที่จะหลุดจากร่องจิ๋มกลับเต้นดุ๊บๆพองตัว ขยายขึ้นเต็มรูที่เยิ้มไปด้วยน้ำเงี่ยน
เพียวกระเด้าช้าๆ เมื่อเริ่มรู้สึก สาวใหญ่ก็เกร็งกล้ามเนื้อในช่องจิ๋มช่วยขมิบ เพียงเดี๋ยวเดียวหล่อนก็กลับเงี่ยนขึ้นมาจนเต็มที่ เพียวกระแทกควยเข้าๆออกๆเร็วขึ้น
ห้องทั้งห้องระงมไปด้วยเสียงเฉาะแฉะของน้ำเมือกที่กระเซ็น เสียงหน้าขาอัดกัน ป้าบ..ป้าบ…แล้วก็เสียงครวญครางอย่างมีความสุขของคนทั้งสองและนี่ก็ไม่ใช่เพียงคืนนี้คืนเดียว มันเป็นเพียง เรื่องเสียว แอบมานอนกับพี่ทุกคืนได้ไหม?”เสียวในหอพักเพียวเป็นเด็กหนุ่มที่มาจากอำเภอระโนด จังหวัดสงขลา เขาจึงดูมีใบหน้าคมคาย ผมหยักโศกแบบคนใต้ส่วนใหญ่ และเพราะฐานะทางบ้านเดิมมีอันจะกิน เขาจึงโดดเข้ากรุงเทพฯเพื่อเรียนต่อในมหาวิทยาลัย
ที่พักแห่งแรกที่เพียวเลือกก็คือหอพัก เขาคิดแล้วถึงแง่ของความสะดวกทุกประการในการพักผ่อนอยู่อาศัย ซึ่งไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากนัก แม้แต่เครื่องนุ่งห่มก็เหมากับเจ้าของหอพักหมด
เพียงวันแรกที่เข้ามาอยู่ในหอพัก”วิมานเทพ” เขาก็รู้สึกถึงความสะดวกสบาย ห้องพักเดี่ยวสะอาด คุณนายอัมพรเจ้าของหอ ซึ่งเป็นหญิงม่าย(หม้าย)กลางคนก็ดูเป็นคนเรียบร้อย แม้แต่สายตาของหล่อนที่มองดูเขาก็ด้วยท่าทางเอ็นดูเหมือนลูกหลาน
“ตามสบายนะคุณ ถือว่าอยู่กันแบบพี่ๆน้องๆ” หล่อนบอกกับเขา แล้วก็ให้ลูกสาวคนเล็กซึ่งกำลังจะเริ่มแตกเนื้อสาวช่วยขนหมอนกับผ้าห่มเอาเข้าไปให้
เพียวหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมกับลังหนังสือเดินนำหน้าไปที่ห้อง ซึ่งเขารู้แล้วว่าห้องไหน เขาไขกุญแจห้องเข้าไป ในขณะที่เด็กสาวลูกเจ้าของหอพักก็หอบสัมภาระเดินเข้ามาส่ง
“วางบนเตียงนั่นแหละน้อง เดี๋ยวพี่จัดการเอง” เพียวหันมาบอกแล้วก็มองเด็กสาวอย่างเต็มตา
เธอวางหมอนเข้าที่ พร้อมกับจัดผ้าห่มวางเป็นระเบียบ แล้วก็หันมายิ้มกับเด็กหนุ่ม
“พี่ย้ายมาจากที่ไหนคะ?”
“ต่างจังหวัด…เอ่อ น้องชื่ออะไรล่ะ?”
เด็กสาวยิ้มอายๆเมื่อถูกถามชื่อ
เพียวเริ่มมองเห็นแววสวยจากความน่ารักของเด็กคนนี้เข้าทุกขณะ เขากะเอาว่าอายุของเธอคงยังไม่เกิน ๑๔ แต่เพราะความอวบความสมบูรณ์จึงทำให้เธอดูจะเริ่มเป็นสาวแล้ว
“แล้วพี่ล่ะ ชื่ออะไร?”
“เพียว พุดซ้อน… แล้วเธอล่ะ?”
“เรียก ติ๊ก ก็แล้วกัน ติ๊กไปก่อนนะคะ”
แล้วเธอก็ทำท่าจะเดินออกไป แต่เด็กหนุ่มเรียกเธอไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวซิ…แล้วเอานี่ไปด้วย ของฝากจากบ้านพี่” เขายื่นห่อทุเรียนกวนส่งให้พร้อมกับพยักหน้าให้เธอรับ
เด็กสาวยกมือไหว้ แล้วก็รับของเดินออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และก่อนจะปิดประตูเข้ามา เธอบอกกับเพียวเสียงแผ่วๆว่า
“พี่เพียวมีอะไรก็เรียกติ๊กได้นะ”
เมื่อชายหนุ่มพยักหน้ารับ เด็กสาวก็งับบานประตูเข้ามา เขาจัดข้าวของเข้าที่เข้าทางเรียบร้อย แล้วก็แกะห่อหนังสือ