สาวใหญ่อมตะเสน่ห์ญี่ปุ่น เอวี ภาค 48

เรื่องเสียว ล่อสองสาวน้อยในคืนฝนตกสองสาวที่เต้นอยู่ข้างหน้าเขาคงมีอายุราวๆ 18-19 ปีเท่านั้น เธอมากัน 2 คนและเปิดเหล้านอกราคาแพงเสียด้วย ทั้งๆ ที่ดูๆ ยังเหมือนเด็กนักเรียนที่ยังไม่มีรายได้
แต่ก็อาจจะเป็นลูกคนรวย เพราะดูจากเสื้อผ้าที่ดูดีมีรสนิยมและทันสมัย
ที่สำคัญคือสาวน้อยคนผมหยิกสั้นนั้นชอบหันมาส่งยิ้มหวานให้เขาบ่อยๆ ตั้งแต่แรกที่เขาเข้ามานั่งข้างเธอบนเก้าอี้สูงหน้าเคาน์เตอร์ของผับแห่งนี้แล้ว
จนดึกดื่นเที่ยงคืน เหล้าพร่องไปค่อนขวด เขาสังเกตดูอย่างค่อนข้างแปลกใจที่สองสาววัยกระเตาะกินเหล้ากันยังกะกินน้ำหวาน แล้วก็ช่างมีเรี่ยวแรงมากมายเหลือเกิน เพราะเมื่อดีเจเปิดเพลงจังหวะเร็วๆ เธอสองคนก็จะลุกขึ้นเต้นอย่างไม่มีเหนื่อยเลย และท่าเต้นของเธอก็มองแล้วใจไหววูบได้ง่ายๆ เพราะเธอทั้งโยกทั้งส่ายสะโพกกระเด้งหน้ากระเด้งหลังบ้าง ร่อนวนไปมาบ้าง ชายหนุ่มวัยเบญจเพสอย่างเขาก็ยังไฟแรงจัดพอที่จะเห็นแล้วอยากจับเธอมาเล่นมวยปล้ำแบบเสื้อผ้าไม่เกี่ยวจริงๆ
เมื่อผับเปิดเพลงช้า เธอก็ชวนกันกลับมานั่ง แล้วเธอก็เริ่มทอดสะพานให้เขาด้วยการขอบุหรี่จากเขา
เขาส่งบุหรี่แสตมป์นอกให้พร้อมกับจุดไฟให้ เธอพ่นควันพรูแล้วก็ชวนคุย
“ดึกแล้วเพื่อนคงไม่มาแล้วมั้ง อืมม์…หรือว่าพี่รอแฟน”
“เปล่า พี่ไม่ได้รอใคร แวะเข้ามาหลบฝนเท่านั้น”
เขาตอบตามความจริง เพราะเมื่อช่วงย่ำค่ำฝนพรำลงมาไม่ขาดสาย ถนนทุกสายก็เต็มไปด้วยรถราติดยาวแทบขยับไม่ได้เลย เขาจึงตัดสินใจเลี้ยวเข้ามาในซอยนี้ และแวะนั่งดื่มเบียร์เย็นๆ ให้เพลินใจ ในยามปกติแล้วเขาจะเที่ยวเฉพาะคืนวันเสาร์หรือวันที่เพื่อนฝูงชักชวนเฮกันไปเท่านั้น
“แหม หลบฝนเนี่ยนะ ตั้งแต่ยังไม่สองทุ่มจนเที่ยงคืน”
เธอแซวแล้วค้อนควักก่อนจะสูบบุหรี่อีกครั้ง เขานึกสนุกจึงก้าวข้ามสะพานนั้น
“ก็พอดีนั่งดูน้องเพลินไปหน่อย”
คำพูดที่ทำให้เธอหัวเราะชอบอกชอบใจ เรียกเพื่อนที่ร้องเพลงตามเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มให้หันมาคุยกับเขาด้วย
“พี่ชื่ออะไรเหรอ เค้าชื่อก้อยนะ เพื่อนชื่อเหมียว”
“เรียกพี่ว่าแบงค์ก็ได้”
สองสาวน้อยถามถึงอาชีพการงานของเขา ชวนคุยสนุกสนานไปถึงเรื่องผับดังที่อื่นๆ คุยเรื่องเพลง เรึ่องหนังและเขาก็ได้รู้ว่าเธอยังเรียนกันอยู่ โดยเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ด้วยกัน บ้านของเธออยู่จังหวัดใกล้ๆ กับกรุงเทพฯนี่เอง
แต่พวกเธอก็สารภาพว่าไม่ค่อยได้ไปเรียนกันหรอก เพราะติดเที่ยว ปกติเธอจะมาที่ผับนี้กันประจำมากันกลุ่มใหญ่เสมอ เพิ่งมีวันนี้ที่มากันแค่สองคน
แบงค์ติดใจในความเป็นกันเองของสองสาวน้อย คุยสนุก ช่างแหย่เย้า และหน้าตาของเธอก็น่ารักน่าเอ็นดูไม่น้อย อีกคนที่ชื่อเหมียวถึงจะดูเมามายมากจนคุยน้อย เอาแต่โยกเย้าส่ายตัวลูกเดียว แต่ก็หน้าตาสะสวยตาหวานเยิ้มเหมือนคนเมากัญชา เรียกว่าน่าสนใจทั้งคู่
“พี่แบงค์ ฝนยังตกอยู่เลย เนี่ย…ตกหนักด้วย”
สาวก้อยคนคุยเก่งออกไปนอกผับแล้วกลับมาบอกเขา ทำท่าวิตกกังวลแล้วก็คุยกับเพื่อนเรื่องฝนตกกับความไม่สะดวกต่างๆ นานา
“พี่ไปส่งเองก็ได้ ไว้ใจรึเปล่าล่ะ”
แบงค์อาสาอย่างเต็มใจ ตั้งใจจะผูกมิตรเอาไว้เผื่อฟลุคในวันหน้า สองสาวหันไปปรึกษากันแล้วก็ตอบตกลงง่ายๆ อย่างไม่มีปัญหา
…………………………………………………………………………………………………
แบงค์ขับรถได้ไม่เร็วนักเพราะถนนลื่น และฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ
สาวก้อยชวนเขาไปกินเหล้าต่อที่ห้องเธอ มือนุ่มๆ วางแปะลงที่หน้าขาของเขา แบงค์จึงตอบตกลงอย่างลำพองใจ นึกว่าคงได้ฟลุคเจอส้มหล่นคืนนี้เลยล่ะมั้ง
“พี่แบงค์ พี่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นรึเปล่าเนี่ย”
สาวเหมียวคนตาหวานที่นั่งอยู่เบาะหลังชะโงกหน้ามาถามด้วยเสียงอ้อแอ้
“เปล่าฮะ ทำไมเหรอ”
“ก็หน้าพี่เหมือนนี่”
“ไม่ใช่ฮะ