เรื่องเสียว “อูย ซี๊ด” โดนมาก็หลายคน อีก 5-6 คนคงไม่ตายหรอกหนูเป็นเด็กใจแตกค่ะ เปนมานานแล้ว เพราะเพื่อนนี่แหละที่ทำให้อนาคตของหนูหมดลง เมื่อตอนนั้นหนูกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 เพื่อนก็ชวนไปเที่ยวหนีเรียนบ้าง หยุดไปดื้อๆบ้าง จนโรงเรียนไล่หนูและเพื่อนๆ อีก 2-3 คนออก หนูไม่สนใจเพราะตอนนั้นกำลังหลงระเริงกับการได้พบสิ่งแปลกๆใหม่ๆ ตอนแรกๆก็พอจะหาเงินมาเองได้เพราะขอพ่อแม่ แต่ต่อมาเมื่อพ่อแม่รู้ความประพฤติหนูก็ไม่เคยให้เงินหนูใช้อีกเลย แต่ไม่ยากหรอกค่ะเรื่องการหาเงิน หนูยอมแม้กระทั่งเสียตัวให้กับใครก็ได้ที่มีเงินให้หนูเที่ยวให้หนูใช้ จนหนูติดเป็นนิสัย เมื่อเวลาไม่มีเงินต้องสอดส่ายสายตาให้พวกผู้ชาย หนูทอดสะพานให้คนแล้วคนเล่าจนกว่าเขาจะติดกับหนู แล้วเพราะเหตุนี้แหละที่หนูต้องเจอกับความชอกช้ำ วันนั้นหนูไปยืนอยู่หน้าสนามกีฬาของจังหวัดที่เขาจัดงานประจำปี มีดนตรีชื่อดังดาราวัยรุ่นมากันเยอะ หนูก็อยากจะเข้าไปเที่ยวบ้างโดยชวนเพื่อนอีกคนหนึ่งมาด้วย หนูเตร่ไปเตร่มาเพราะไม่มีเงิน มองหาคนที่หนูเคยพึ่งพาอาศัยก็ไม่มี หนูคิดว่าคงหมดหวังเสียแล้ว แต่สายตาอันฉับไวของหนูก็เหลือบไปเห็นคนที่หนูเคยรู้จัก เขาชื่อ “พี่เนตร” เคยรู้จักกันมาหลายปีแล้ว เขามากับเพื่อนผู้ชายทั้งนั้นเลย แต่หนูอาศัยใจกล้าหน้าด้านเข้าไปทักทาย “พี่เนตรจำกิ๊กได้ไหม” หนูบอกกับเขา เขาก็ผงกหัวเชิงรับรู้แล้วยิ้มเล็กน้อยอย่างนี้เสร็จหนูล่ะ หนูชวนคุยเสียจนพี่เนตรต้องชวนหนูกับเพื่อนเข้าไปเที่ยวในงานด้วยโดยเขาออกค่าบัตรให้ เพื่อนๆของเขาต่างมองหนูกับเพื่อนด้วยสายตาเหมือนคนหื่นกระหายยังไงบอกไม่ถูก แต่รู้ว่าพวกเขาคงอยากจะฟัดหนูเต็มแก่ เพราะอาการอย่างนี้หนูเจอมาเยอะแล้ว จนดึกมากพี่เนตรอาสาไปส่งหนูกับเพื่อนที่บ้านโดยซ้อนสามมาด้วยกัน พอถึงกลางทางพี่เนตรก็แวะที่โรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนวัดค่ะ ไม่มีรั้วล้อมรอบหนูกับเพื่อนตกใจมาก “เดี๋ยวเรานั่งคุยกันที่นี่ก่อนนะ อย่าเพิ่งกลับเลย” “มีอะไรอีกล่ะ กิ๊กกับเพื่อนง่วงแล้ว” “เดี๋ยว รอเดี๋ยวสิ” ไม่ถึงห้านาทีหนูก็รู้สึกถึงความผิดปกติเมื่อมีมอเตอร์ไซค์ขับเข้ามาหลายคันเหลือเกิน หนูเห็นเพื่อนๆพี่เนตรเกือบสิบคนเห็นจะได้เดินเข้ามาเมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว “จะมาทำอะไรกันเนี่ยเยอะแยะไปหมด” “ก็มาร่วมสนุกกันไงล่ะ” พี่เนตรพูดจบก็ดึงหนูเข้าไปกอด หนูเห็นท่าไม่ดีก็สะบัดทำท่าจะวิ่งหนีแต่พี่เนตรตะครุบหนูติด เพื่อนหนูก็ไม่ทันกระดิกตัวก็ถูกเพื่อนๆของพี่เนตรหามตัวลอย หนูกับเพื่อนอยู่ในสภาพที่หมดหนทางสู้พวกเขาพาหนูขึ้นมาบนอาคารเรียน เป็นพื้นไม้ค่ะ หนูถูกแยกจากเพื่อนและพวกผู้ชายมันก็แยกกันออกเป็นสองกลุ่ม หนูไม่มีโอกาสนับเลยจริงๆว่าทั้งหมดมันกี่คนกันแน่ แต่ที่รู้ๆตรงหนูนี่ 5 คนค่ะ หนูถูกจับขึงพืดเสื้อผ้าถูกกระชากออกจนขาดวิ่น พวกมันร้องอื้อฮือแล้วลูบปากไปมา
