น่ะค่ะ แต่มีขนาดใหญ่กว่าพอสมควรและมีต้นไม้ใหญ่ๆ ขึ้นระหว่างทาง ร่มรื่นมากๆ เลยค่ะ ก่อนจะออกไปวิ่งแตรชอบหาชุดที่ออกจะโชว์สัดส่วนเพราะแตร ชอบให้ผู้ชายมองแตรค่ะ มันได้อารมณ์ดี แตรใส่กางเกงแอโรบิคขาสั้นแนบเนื้อสีขาว กับเสื้อยืดสีดำธรรมดาที่สั้นแค่เอวออกไปวิ่ง วิ่งเหยาะๆ ได้ประมาณครึ่งชั่วโมงฝนก็เทลงมา แตรเลยไปหลบฝนที่ศาลาริมทางวิ่งที่ศาลามีคนยืน หลบฝนอยู่ก่อนแล้ว 5 คน เป็นคนที่มาออกกำลังกาย 4 คน อีกคนเป็นยามที่มาเดินตรวจ ยามคนนี้หัวล้านตรงกลางหัว สูง 160 กว่า พอๆ กับแตร ใส่แว่นผิวคล้ำ ศาลานี้เป็น 6 เหลี่ยมมีที่นั่งอยู่รอบขอบศาลาด้านใน แต่นั่งไม่ได้เพราะฝนสาดเข้ามา ทุกคนเลยต้องยืนกันหมด เรื่องมีอยู่ว่า… ตอนที่แตรวิ่งฝ่าฝนมาหลบในศาลานี้ คนอื่นในศาลามองแตรแค่ผ่านๆ แต่ยามคนนี้จ้องแตรจนแตรรู้สึกเขิน แต่แตรก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก พอยืนไปได้แปปนึงก้มลงมามองชุดตัวเองถึงรู้ว่ายามคนนี้มองอะไรเพราะกางเกงที่แตรใส่ เป็นสีขาวแนบเนื้อพอโดนฝนเปียกเลยบางจนมองเห็นกางเกงในสีดำเลยพอแตร รู้ตัวก็เลยถอยมายืนด้านในศาลาโดยแตร มายืนอยู่ด้านหลังคนอื่นๆ แต่ยามเค้าเหมือนจะรู้ทันเพราะยามคนนั้นรีบเดินไปในสุดของศาลาก่อนแตรอีก แตรคิดในใจว่าเอาเถอะอย่างน้อยก็มียามคนนี้มองเห็นได้แค่คนเดียว แตรทำเป็นมองรอบๆ ศาลาแต่จริงๆ แตรแอบเหลือบไปมองยามด้วย แตรเห็นยามจ้องตรงก้นแตรแบบตาไม่กระพริบเลย ยามเค้าคงคิดว่าอยู่ด้านหลังแตร แตรคงมองไม่เห็น แต่จริงๆ แล้วแตรก็พอเหลือบๆ สายตามองเค้าได้ พอแตรรู้ว่ามีคนจ้องแตร ยิ่งคิด แตรก็ยิ่งเกิดอารมณ์ แตรเลยถอยหลังไปใกล้เค้ามากขึ้นแบบว่าห่างกันไม่ถึง 1 ฟุตซักพักนึงฝนก็เริ่มเบาลงแต่ก็ยังหนักอยู่ คนที่ยืนอยู่ด้านหน้า 4 คนเค้าก็พูดชวนๆ กันวิ่งกลับแล้วก็หันมาถามแตรกับยามว่าจะวิ่งไปพร้อมๆ กันมั้ย เพราะฟ้าเริ่มมืดแล้ว แตรเลยบอกไปว่า ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวรอฝนซาๆ กว่านี้ แล้วจะโทรเรียกคนที่บ้านเอาร่มมาให้ค่ะ แล้วเค้าก็วิ่งฝ่าฝนกลับบ้านกัน พอเหลือแตร
